Kürt’ler ölür. Tıkış tıkış bindikleri bakımsız minibüslerde, bozuk yollarda trafik kazalarında ölür. İş güvenliği kavramının olmadığı inşaatlarda, derme çatma çadırlarda yanarak ölür. Dünyadaki bütün yoksullar gibi, sadece yoksullara reva görülmüş şekillerde ölür. Doktorsuzluktan, ilaçsızlıktan ölür. Yollar kapalı olduğu için, doğum yaparken yollarda ölür Kürt kadınları. Velhasıl, zamansız, sudan sebeplerle ölür.

Kürt’ler ölür. Bir yürüyüşte, bir mitingde, açılan ateş sonucu ölür. Öldüren, cinayetinden sual olunmayacağına o kadar emindir ki, sadece bir Kürt ölür. 12 yaşında, evinin önünde, bedeninde 13 kurşunla ölür. Tarlasında atılan havan mermisiyle parçalanıp ölür. İşkencede ölür. Yaralıyken helikopterden atılarak ölür.

Kürt’ler ölür. Çünkü, hayatının öldüren için bir kıymet-i harbiyesi yoktur. Çünkü, tutanaklarda ve istatistiklerde bir sayıdan öte anlamı yoktur öldüren için.

Roboski’de Kürt’ler ölür. Çoğu çocuk, 34 can. 34 insan. Savaş uçaklarıyla bombalanarak, parçalanarak.

Şimdi, komplolardan, paralel yapılardan söz ediliyor ya. Emin olun, çok sıradan, çok alelade öldü Kürt’ler Roboski’de. Çünkü Kürt’ler bu şekilde ölür. Öldürenlerin gözünde, bir değer teşkil etmeyen yaşamlar için, planlı cinayetler işlemeye gerek yoktur.

Gece karanlığında, bir patikada, uçaklar birkaç sorti yapar ve üslerine dönerler. Muhtemelen, eksilen mühimmatın sayımı, yakıt ikmali ve uçakların bakımı ile ilgili raporlar tutulmuş. Personelin görev çizelgeleri düzenlenmiş ve dinlenmeye çekilmişlerdir. Ertesi gün, yeni yıl balosu ile ilgili hazırlıklar, katledilen 34 kişiden daha çok tartışma konusu olmuştur.

Hayatlarımıza sahip çıkmak için, neden bu kadar sebepsiz öldüğümüzü bilmemiz gerekiyor. Ölümümüzü bu kadar kolay kılan şeyin, kimliğimizin, varlığımızın, toprağımızın yok sayılması olduğunu bilmemiz gerekiyor. Varlığını değerli kılmayanların, ölümlerinin kolay ve sebepsiz olacağını bilmemiz gerekiyor.

Artık çocuklarımızın parçalanmış bedenlerini karlı patikalarda katırların sırtında taşımamak için, kardeşlerimizin ölülerini dağ başlarında, mezarsız, duasız bırakmamak için, bizi öldürenin ne olduğunu idrak etmemiz lazım. Bizi öldüren, varlığımızın hiçleştirilmesidir.

Kürt’ler ölür. Toprağına, kimliğine, varlığına, diline, örgütlülüğüne sahip çıkmazsa, daha çok