Hava karanlıksa da aydınlatırız

Hava karanlık. Hava kötü.

Bu hava insanı kendi karanlığına, ruhsuzluğuna, boz bulanık doğasına çekiyor. Dibe yani.

Öyle olunca da ‘değiştirme gücünü’, aslında neler başarabileceğini, bu ülkeye, bu topluma neler katabileceğini unutabiliyorsun.

Umutsuzluk, bedbinlik, bıkkınlık böyle bir şey.

Haksız da sayılmazsınız, böyle hissedenler. Ne kadar zor bir ülke olduk. Nobel ödülü almış bir yurttaş için gurur duymadan önce, etnik kimliğini, siyasi tandansını irdelemeye ve kör dövüşüne başlıyoruz.

Yanyana durup sevinmek mevhumu taze bitti kalbimizin dükkanlarında.

Hakikaten zor bir ülke. Kimilerinin kof bir kalabalık, kimilerinin boş bir yalnızlık hissettiği günlerden geçiyoruz.

Ben bu hava şartlarında haftalardan sonra ilk kez yeniden gülümsedim, gözlerim yaşardı ve kamçılandım.

Dün Dünya Kız Çocukları Konferansı’nda, Hanzade Doğan Boyner’in ve UN WOMEN Avrupa ve Orta Asya Bölge Direktörü ve Türkiye Temsilcisi Ingibjorg Solrun Gisladottir’in konuşmalarını dinlerken hissettiğim buydu.

Gisladottir şu soruyu sordu: Kız çocuklarının güçlendirilmesi ne anlama gelir?

Bu soruya herkesin bir cevabı vardır.

Ama bana kalırsa ortak payda şöyle olmalı: Güçlü bir kız çocuğu, önünde seçenek olan ve önündeki seçeneklerden birisini seçme imkanı tanınan kız çocuğudur.

Hanzade Doğan Boyner ise kız çocuklarının önünde seçenek yaratma konusunda Aydın Doğan Vakfı’nın son 10 yılda neler yaptığını anlattı.

Bahsettiği şey, Türkiye’nin gelmiş geçmiş en büyük eğitim seferberliği olan Baba Beni Okula Gönder kampanyasıydı.

**

Hanzade Doğan Boyner’in paylaştığı detaylar çok çok önemli: “Baba Beni Okula Gönder'in ilk adımlarını attığımızda kız çocuklarının okula gitme oranı erkeklere göre yüzde 30 gerideydi. Ne toplumsal değerler ne örf, ne töre, ne ekonomik çıkmazlar, hiçbiri bu haksızlığın gerekçesi olamazdı. Karar verdik. Engel ekonomikse burs vereceğiz, barınmaysa yurt açacağız, töreyse kapı kapı dolaşıp anlatacağız. Öyle de yaptık.

Bir seferberlik başlattık. Okumayan tek bir kız kalmayana kadar mücadele edeceğiz dedik. Yüzbinler bize destek oldu. Kimi küçük kimi büyük. Kimi yüzlerce metrekarelik binalar yaptı, kimi mütevazı maaşından arttırdığıyla burs verdi. Türkiye bir oldu, binlerce kıza kanat gerdi. Müteşşekkirim. Bugün ilkokul çağındaki kız ve erkek çocuklarının okullaşma oranında hiç bir fark kalmadı.

Baba Beni Okula Gönder projesinin yarattığı sosyal etkiyi ölçmek amacıyla bir araştırma yaptırdık. Seferberliğimizden faydalanan kız çocuklarının sadece %6'sı 'üniversiteye devam etmeyeceğim ve çalışmayacağım' derken, aynı bölgede aynı yaş grubunda bu oran %38'e çıkıyor. Baba Beni Okula Gönder yurtlarında kalan veya burs imkanlarından faydalanan kız çocuklarının %88'i 'tek başıma sağlık ocağına veya hastaneye giderim' derken, aynı bölgelerde yaşayan aynı akran grubunda bu oran %70'e düşüyor.”

**

Aydın Doğan Vakfı’nın, Birleşmiş Milletler ve Eğitim Bakanlığı’nın katkılarıyla dün düzenlediği Dünya Kız Çocukları Konferansı bir başlangıç. Baba Beni Okula Gönder kampanyasının bir nevi devamı olacak bir dizi çalışma yapılacak.

Son zamanlarda bana en umut veren şey bu.

Çünkü bir kız çocuğunun eğitilmesi, bir kadının hayattaki seçeneklerini arttırır. Hayatta seçeneği olan kadın, güçlü kadındır. Güçlü kadın demek güçlü toplum demektir. Üzgünüm ama aynı şey erkekler için geçerli değil.

Yani… Güçlü erkek mutlaka güçlü toplum yaratır, -hepimizin deneyimlediği gibi- doğru bir önerme değildir, olamaz.

Kadınları güçlü olan bir toplum otoriterleşmez, kandırılmaz, boyun eğmez.

Kadınları güçlü olan bir toplum yetiştirir, yeşertir. Barıştan yanadır.

Baba Beni Okula Gönder kampanyası sayesinde eğitim ve yurt hakkına sahip olan kızların anlattıklarını dinlemenizi tavsiye ederim: http://goo.gl/mcrHWF 

‘Hayat ve fırsatlarla’ ilgili çok gerçek, çok samimi sözler duyacaksınız. Bunları duymak insana iyi geliyor.

Çünkü hatırlıyorsunuz, ‘değiştirme gücünüzü’, ‘değişme gücümüzü’…

Ve diyorsunuz ki “Hava karanlıksa da aydınlatırız.”

Dünya Kız Çocukları Günü kutlu olsun. En içten dileklerimle…

EZGİ BAŞARAN / RADİKAL