İnsanın kendi eliyle toprakla buluşturduğu meyve çekirdeğinin, meyve ağacı haline geldiğini, halen hayattayken meyvelerinin olgunlaştığını ve insanların bunu paylaştığını görmekten daha büyük bir haz olamaz. Ancak bu meyvelerin paylaşımında, o çekirdeği toprakla buluşturan, onun meyve fidanı ve meyve ağacı haline gelmesinde emeği olan insanın bir şekilde anılması gerektiği yönündeki düşünceme belki katılmazsınız, fakat en azında ben böyle düşünüyorum. Aslında kendisini kanıtlayan insanların buna ihtiyacı yok, fakat bir şekilde kullanıldığınıza şahit olursanız elbette üzüleceksiniz. İki gün önce derneğimin kapısını açarken bir davet mektubunun kapının altından içeri atıldığını gördüm. Açıp baktığımda yedi yıl önce Yüksekova engellilerine çatı olması amacıyla büyük bir çaba ile kuruluşunu gerçekleştirdiğim, iki tane genel kurulunu bizzat yönettiğim, bir dönem denetim kurulu üyeliğini yürüttüğüm ve halen üyesi olduğum. Bedensel Engelliler Derneği Yüksekova Şubesinin Proje tanıtım toplantısına davet olduğunu gördüm. Bu bir meyve paylaşımıydı ve beni mutlu etti. Bu mutlulukla birlikte üzüldüğüm taraf ise benim her kes gibi sıradan davet edilmemdi. Oysa herhangi bir sorunları olduğunda telefon ile aranırdım, Yüksekova’ya çağrılırdım yada defter ve belgelerini alıp Hakkari’ye gelirlerdi. Peki sizce bu toplantı ile ilgili özel olarak bilgilendirilecek ve bu konuda görüşümün sorulmasını istemek hakkım yok mu? yada çok büyük bir istek mi? olurdu acaba. Dün, yani toplantıdan bir gün önce Bed. Eng. Der. Yüksekova Şube Başkanı Sayın Şaban KESİCİ’yi aradım. Bu toplantıda konuşmak istediğimi, ancak saygımdan dolayı Baro Başkanından önce konuşmak istediğimi, Sayın Kaymakam ve Belediye Başkanı’ndan sonra konuşma gibi bir saygısızlıkta bulunmak istemediğimi kendisine belirttikten sonra, mümkün olabileceği yanıtını aldım. Bu gün sabah saatlerinde Yüksekova Minibüslerine binerek toplantıya katılmak üzere yola çıktım. Katıldığım bu toplantı gerçekten bana huzur verdi. Derneğimiz ve derneğimize destek verenlerin bu müthiş hizmeti gurur vericiydi. Bu güzel hizmetten dolayı Başkan Şaban KESİCİ, Yönetim Kurulu üyeleri Nedim DURMAZ, Hikmet ÇAPRAZ ve emeği geçen herkesi tebrik ediyorum. Toplantıya ilk iştirak edenlerden biriydim. İrfan SARI dostumun yanında Başkan Şaban KESİCİ’ye konuşma talebimi yeniledim. Nafile, başkan kafayı sallamakla yetindi. Başkan KESİCİ, yaptığı konuşmada 2000 yılında, derneğin altı arkadaş tarafından kurulduğunu söylemekle yetindi. Oysa dernek kurulduğunda Şaban bey yoktu. Halit EVİN başkanlığında kurduğum derneğin başına, altı ay sonra Şaban KESİCİ’yi oturttum. Hakkari’den toplantı tarih ve saatini veriyordum. Ben toplantı için Yüksekova’ya gittiğimde bir yada iki kişi bulabiliyordum. Kendilerini aradığımda ise, wıla ez ye dıçıme mal, fıravine bö xem (ben eve gidiyorum, yemek yiyeceğim). Kısacası her gidişim bir günümü alıyordu. Genel kurul yapmak için onlar derneğe kayıt edecek üye bulamayınca Yüksekova’da tanıdığım engellileri üye yaptım, ayrıca Hakkari’deki engellilerden 15 kişiyi bu derneğe üye yaptım ve onları genel kurul için Yüksekova’ya getirdim. Dernek defterleri bunun kanıtıdır. Ardından Kaymakam Sayın Celalettin CANTÜRK’ün konuşmasında dikkatimi çeken bir sitem vardı. Başkan KESİCİ’nin teşekkür ettiği kurum ve kuruluşlar arasında Kaymakam’lığın olmadığı oysa derneğe imkanlar ölçüsünde yardımcı olunmuş ve bundan sonrada yardımcı olunacaktır, şeklinde konuştu. Yine İlçe Tarım Müdürü Necip OY ve baro başkanı Av. Nevzat ANUK’un yanında konuşma talebimi her ne kadar Başkan KESİCİ’ye yeniledim ise de, başkan isteksizliğinde ısrarlıydı. Aslında bu tutum bana çokta yabancı değil, bundan önce bazı idarecilerimizde benim konuşmalarımı engellemeye çalıştılar. Hata bazılarında muvaffak oldular. Ben nabza göre şerbet vermesini hiç beceremiyorum. Evet bu güne kadar hep doğru bildiğimi yaptım ve söyledim. Yani kendim gibi yaşıyorum. Taklit ve yalakalık benim tarzım değil. Kısacası Hakkari bana alışmadı. Konuşmalar bitti ve ben konuşturulmayacaktım. Artık sabrım taşmıştı, hemen yerimden kalktım ve mikrofona yöneldim. Böyle bir harekette bulunmak zorunda kaldığım için üzüldüm. Kurduğum derneğin böyle bir hizmeti gerçekleştirdiğini görmek beni mutlu ettiğini ve bu projeye emeği geçenleri tebrik ettiğimi belirttim. Sayın Kaymakam’dan Yüksekova engellileri için iki tane talebimi dile getirdim. Sayın Kaymakam, Pazartesi günü Engelliler Spor Kulübü Başkanının kendisini ziyaret etmesini istedi. Bu arada Derneğimin başkan ve yöneticilerine sitemimi de dile getirdim. Ayrıca bu toplantıda dikkatimi çeken hususlardan biride engellilerin katılımı için çaba gösterilmeyişiydi. Ben sadece birkaç tane engelli gördüm. Aradığım bazı engellinin bu toplantıdan bilgileri yoktu. Yüksekova haber ve Erkan ÇAPRAZ’ın bu toplantı için hazırladığı cidi’lerle destekleri toplantıya heyecan ve anlam kattı. Şaban bey ve arkadaşlarının aslında bu işi çok iyi götürdüklerini gördüm. geçen on yıl boyunca herkesin yapamayacağı hizmetleri gerçekleştirirken bile kamera ve fotoğraf çektirmeyi aklımızdan geçirmedik. Bu benim eksiğimdir. Ben geçen on yıllık süre zarfında Şemdinli’nin Derecik’i, Çukurca’nın Çığlı’sı, Yüksekova’nın Armutdüzü’sü ve Hakkari’nin Kaymaklı’sına kadar her köy ve beldesindeki engellilere eşit mesafede hizmet vermeye çalıştım. 1998 yılında doyulan ihtiyaca göre Hakkari’de 14, Yüksekova ilçesinde ise 17 Tekerlekli sandalye dağıtırken Sayın Kaymakam beni adaletli bir şekilde hizmet verdiğim için tebrik etmişti. Tekrar bu Proje ve toplantıya emeği geçen herkesi kutluyorum. 16/12/2006 Bedri ÇALLI [email protected] [email protected]