Bilindiği gibi Avrupa yüzyıllarca, sık sık yaşanan kanlı savaşlara sahne olmuştudu. Örneğin 1870-1945 yılları arasında Fransa ve Almanya üç kez savaştılar.. Dolayısıyla Birçok insan yaşamını kaybetti. Savaş ertesindeki o günlerde bazı Avrupa ülkelerinin liderleri, ABD´lerininde desteğiyle „barışın sürdürülebilmesinin tek yolunun, ülkelerinin ekonomik ve siyasi yönlerden birleşmesi olduğu fikrine“ inandilar. Dolayısıyla Avrupa ülküsü, gerçek bir siyasi projeye dönüştü. Ve Avrupa Ekonomik Topluluğu olarak 1958 yılında kuruldu.

Bunu takiben 31 Temmuz 1959'da Türkiye, Merhum Adnan Menderes´in Başbakanlığı döneminde topluluğa tam üye olmak için başvuruda bulundu. Dolayısıyla bizlerin Avrupa Birliği ile ilişkilerimizin neredeyse 47 yıllık bir geçmişi vardır. O halde 47 yıldır yaptıklarımızı sorgulamamız/gözden geçirmemiz 'yeni tavır'lar ve politikalar geliştirmemiz gerekiyor.

İlişkilerde Ecevitin hatası

Bizlerin güzel bir geleneği, ölülere hayırla yâd etmektir. Vefat eden düşmanınız da olsa ona öldükten sonra hayırla yâd etmek, içinizden gelmese bile  “zarafet” babında onu eleştirmeyi münasip bir aradan sonraya bırakmaktır... Dolayısiyle bende burada Merhum Bülent Ecevitle ilgili yakın tarihi irdelediğimde bu güzel geleneğimize tabidir ki bağlı kalacağım. Sadece bir örneği belirtmekle yetineceğim.

Merhum Bülent Ecevit yetmişli yıllardada Başbakanlık yaptı. O dönemde soğuk savaş çok etkin olduğu, ve bundan kaynaklanan stratejik değeri askeri açıdan çok önemli olan, Türkiye ve Yunanistan’a Avrupalılar resmi bir yazı ile Müracaat ederek, bu iki devletin de 1981 yılına kadar Avrupa Ortak Topluluğuna tam üye olabilmeleri için resmi başvurularını yapmalarınının önemini vurguladılar.

Neyazıktırki zamanın başbakanı, Robert Lisesi Mezunu, Şair, Merhum Bülent Ecevit şu değerlendirmeyi 1978 li yıllarda yapacaktır. >>Avrupalılar kendi ekonomik çıkarlarından dolayı Türkiye’yi Ortak Topluluğa çağırmaktadırlar. Bu bizim çıkarlarımıza uygun degildir<< diyerek Avrupalıların isteklerini rededer, çünkü kendisi ve kendisini yönlendiren o dönemdeki bürokrat kesim doksanlı yıllardaki siyasi gelişmeleri görecek tahlilleri yapamamıştır ve yapamamakta idi.

Siyasette, aşkta, işte ve insanî ilişkilerde- “zamanlama çok mühimdir”. Dolayısıyla  “İnsanların hataları, kemikleriyle gömülür fakat sevapları ve iyilikleri yaşar.” 

Kürtlerin durumu

Avrupa Komisyonu’nun Türkiye ile ilgili İlerleme Raporu’nun içeriğini gazete ve televizyonlar veriyor. Ben sadece bir konuya  dikkat çekeceğim.

AB-Türkiye ilişkilerinin önemli öğelerinden birinin, hatta en önemlisinin, Türkiye'de Kürt halkının durumu ve Kürtlerin hak ve özgürlükleri üzerindeki baskı ve kısıtlamaların olduğu, kimse açısından bir gizlilik ya da muamma değildir.

2006 İlerleme Raporunda devlet okullarında Türkçe dışındaki dillerde eğitimle ilgili kısıtlamaların sürdüğü iddia edilmekte, Kürtçe kursları veren özel kurumların tümünün Ağustos 2005'te kapandığı belirtilmekdedir. Bu sorunlar, ilişkilerin tüm sürecinde ve tüm boyutlarında gündeme gelmekte ve Türkiye, özellikle de "bölünme paranoyası" ile bu konuda cesaretli adımlar atmaktan imtina etmektedir. Ancak, gelişmelerin ve ilişkilerin gelmiş olduğu düzeyde artık mızrak çuvala sığmıyor.

Sonuç olarak diyebilirimki bu sorunların çözümü için Değerli  Recep Tayyip Erdoğan Hükümeti`nin cesaretli adımlar atarak ilk etapta devlet idaresini modernleştirmesi gerekir. Ayrıca AB’ye tam üye olabilmek için insan haklarının korunması, tarihin ve bilinen idiaların objektif değerlendirilmesi, uluslararası politikaların, kalıcı ve inandırıcı olması zaruridir.

*Gelecek yazımda son gelişmeleri daha detaylı değerlendireceğim. Babamın hastalığı nedeniyle yarın ülkeye gidiyorum. Hoşcakalın degerli okuyucularım. (10.11.2006- Berlin)