Apoletik sahte yüzler
Sokaklarımıza damlatarak kinlerini
Yürüdüler gün be gün artarak;
Geceye dökülen küfürler
Duyulmasında diye;
Özledik sur dibinde tarihlenmeyi,
Annelerimizin yorgun akşamlarda,
Dağlarımın ıslıklar topladığı zamanlarda,
Geceye bırakmayı ruhumuzun tutsaklığını.
Neylersin ki burası Diyarbakır.
Yükü ağır surlar gelini bu kentin,
Sırtında perçinlenen;
Neylersin ki burası Diyarbakır,
-Ki anam Amed der-
Aydınlık akşamlarına küfür edilmiş,
Susturulmuş türküler,
Vurulmuş dağlar,
Ölmüş çocuklar…
Masallar beklemiş yoksul çocuk,
Diyarbakır’a uzun kış geceleri çökende.
Baba hapis, ağabey şüpheli;
Abla gözü yaşlı, anne kederli;
Gece uzun, gece soğuk;
Sokak başları tutuk;
Susmuş anne kederle bir,
Susmuş Kürtçe,
Susmuş kitaplarda masallar.
Gel haberi duy ki;
Boynu düşmüş yana,
Diyarbakır’ın orta yerinde uyy,
Sekizinde Enez’in;
Gerdan gerdan Mardin ışıltısı,
Ve kurşunlar;
Bir çocuk bedeninde parlıyor,
On iki yaşında Uğur uyy!
Uğur ki hala çığlık çığlığa,
Êdi bes e ey adamlar,
Ey yürekleri temiz anneler:
Ölmesin diye artık çocuklar,
Ben ölmedim mi hepinizin yerine?

NOT: 21 Kasım 2004’te Mardin’de, Özel Harekat Timleri tarafından bir çocuk öldürüldü. Adı Uğur’du! İlkokul beşinci sınıf öğrencisiydi. Bedeninden 13 mermi çıkarıldığında 12 yaşındaydı ve çocuktu. Diğer çocuklar gibi… Çocuk… Ayrıntıları yıkan bir çocukluk işte!

TV’lerin son dakika haberlerinde “Terörist öldürüldü” diye yazıldı. Valilik açıklamasına dayanılarak… Ogün Samast’ı çocuk gösterip kollayan adalet, 14 yaşındaki N.Ç’ye tecavüz eden namussuzları korumak adına N.Ç’yi unuttuğu gibi 13 yaşındaki Uğur’u da unutacaktı. Ve yargılanan polisler serbest bırakılacaktı.

Sadece AKP iktidarı döneminde 129 çocuk polis kurşunuyla ölecek ve birileri hâlâ susacak ya da çocukların hangi dinden, milletten ya da görüşten olduğunu sorgulayacaktı.

Burası Türkiye… Bekası uğruna çocukların öldürülmesinin vicdanları sızlatmadığı yer…