İrfan Sarı

İrfan Sarı

Toprak ölüm kokar keko!

Toprak ölüm kokar keko!

Sen daha büyümedin, ama büyümek için ilk defa fırsat geldi ayağına. Anneni ve kardeşlerinikaybetme pahasına da olsa ilk defa bir fırsat geldi ayağına. Keko! Dünya senin sandığın kadar kolay alışılacak bir mekân değil. Canın sıkılınca küfrünü bas!

Küfrederek başla hayata. Ağlamak sızlanmak senin karın değil!

Bak!

Sarıldığın toprağın altında yatan senin anan, senin kardeşin. Senden önce bu topraklara deprem olmadan yatan nice yaşıtının anası, ağabeyi, ablası, kardeşi yatıyor. Sende onlardan birisin.

Doğa gazabını yağdırmış ne ala!

Ya! Düşmanca, hunharca, pervasız kardeşlerinin ve ecdadının üzerine gazap yağmuru yağdıran deprem ne olacak?

Kalk kardeş! Kalk!

Kalk! Bu toprak ağlayan bütün anaların sarıldığı balçık yatağıdır.

Senin yüreğin ananın yokluğunu kaldıracak kadar cesurdur biliyorum. Çünkü yazgın böyle yazıldı. Yaratan senden evvel yazmış yazgını. İster kafa tut! İster asi ol! İster mazlum! Seni toprağa sarılacak kadar vicdansız bir sistem bekliyor.

Kardeşlerini her gün vuran, döven, ceza kesen, akıl almaz çileye karşılık tutan bir mekanizma var. Senin yaşadığın ne ki!

Şimdi ağlasam senin gözyaşlarını silemem. Çünkü senin gözyaşların insan olanların üzerine yağacak kadar mazlum, insan olmayanların üzerine yağacak kadar cesur yürek atışlarıdır. Kim bilir bu serzenişi, kim duyar bu yürek atışını?

Beklersen, büyürsen şayet…

Anlayacaksın.

Failin belli. Fiilin beli.

Keko! Benim babam kanserden öldü. Senin anan toprağın gazabından, kardeşin kimsesizliğin, ötelenmişliğin en belirgin adresi. Takvimler sayfalarına kara gün yazsa da senin acını yazamaz… Yazamaz! Ki yazsa tarih kendinden utanır. Hayat kendinden. Ama utanmazlar hiç utanmaz bu halinden.

Yine de bir şansımız var keko!

Ya bizde ölseydik. Kim sürerdi izimizi?

Bizim izimiz sürülecek kadar kolay değil. Sürülecekse bir iz ancak biz süreriz. Bizden gayri yol bilenimiz yok. Yolumuzu bizden gayri aydınlatacak kimse yok. Babamıza bir hasbıhalimiz, anamıza bir feryadımız var şimdi.

Toprak Veysel’in dediği gibi sadık değil keko!

Soğuktur, sarılsan üstünden sarılırsın ancak! İçini okumaya felsefen, kabiliyetin yetmez. Tanrıda olsan sırrına eremezsin. Çünkü en çok toprak çürütür bedenini… Tanrı dokunur bedeninin en narin yerine.

Zalimin, zül’ümün vurduğu kanlıdır, kanlıdır ki öksürsen tükürüğüne kan bulaşır.

Canım kardeşim!

Bizim yaşamımız tesadüfen değil, tesadüfleri bize dayatandır.

Oynadığımızı sandığımız zaman bir paslı hançer aynamızda görünür. Parçalar. Kırar. Döker. Tanrı sansak ta! Tanrıdan daha tanrı bir anlayanımız var.

Masalımız dipsiz kuyu. Masalımız korku. Masalımız mutlu son değil.

Bizim yürüdüğümüz yol dikenlerin yeşerdiği asfalt.

Yakar! Yakartır! Kıvratır!

Yaslandığımız bilinmezlik.

Acı duymak parmak kesiği değil ki. Acı duymak kafa yarılması değil. Çaresiz, kimsesiz, onulmaz bir yalnızlıktır.

Ondan bir çare toprağa koklamak yetmiyor. Yetmiyor keko!

İnsanı saran, koklayan, saçlarını aralayan, sahiplenen, ninni söyleyen mavi şarkılar gerekiyor. Panzersiz, tanksız, kurşunsuz, barutsuz havalar için.

Yoksa! Kim bilir güzelliği, kim bilir yaşamayı.

Annem topraktı zaten, kaburgaları Âdemin yalan! Yalan vallah billâh yalan. Âdem duysa halimizi kaburgalarından utanır.

Ben senin o en ufak gözyaşlarından utandığım için küfrediyorum kendime. Küfrediyorum kendime, büyürken ne duyarsız olduğuma küfrediyorum.

Devlet olduğuma, kerpiç kerpiç üstüne ev yaptığıma, yalnızlığıma, çaresizliğime, utanmazlığıma küfrediyorum.

Kokumu duyma keko!

Kokumu duyarsan kendinden utanırsın, insan olduğundan utanırsın keko!...

Ne güzel!

Çığ, sel, deprem, mayın, kurşun, faili meçhul, faili belli, tank, top, polis, jandarma, jitem, darbe, uçurum, şimşek çakışı, güneş çarpması neyse ne!

Şimdi bir başka ölüm sebebin var keko! Oda kerpiç…

Önceki ve Sonraki Yazılar
YAZIYA YORUM KAT
UYARI: Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.
20 Yorum
İrfan Sarı Arşivi