Şemdinli’de ölüm Rüya olsun istedim Şemdinli’deki patlama. Çok kötü bir şaka olsun ya da. Ama ne rüya, ne de şakaydı.

Sürmekte olan savaşın, acı yüzü en belirgin şekilde gözlerimizin önünde duruyordu.  İnsanlık ayaklar altına alınmıştı.

11 yaşındaki Farıs Demircan, bir daha uyanmamak üzere uyumuştu.

Onun hayatını elinden alan bombanın pimi, kimin tarafından çekilmişse çekilsin ebediyen insanların nefret merkezinde kalacak.

Ve onlarca yaralı insanın, içinde olduğu acılar bu nefret katsayısını arttıracaktır.

Halkın yaşadığı meskun mahallerde, bomba patlatmak mantığa zayi bir durumdur

Bölgede süren savaşın, sonuçları olarak okuyacağımız bu katliamın bir daha yaşanmaması için duyarlı ve tetikte bir halk olmak gerekiyor. Meskun mahalde kolayca bomba yerleştirmenin aslında bu kadar da kolay olamayacağının takipçisi olmalı.

Bir damla gözyaşına dayanamayacağımız sevdiklerimiz, gözlerimizin önünde hayattan kopuyor. Koparılıyor.

30 yıldır süren bu savaşın adı sanı bir yana, uygulanan projenin yanlış olduğu ortadadır.

Devlet kasasını bu savaşın alet edevatı için harcıyor mu? Harcıyor! 

Eğer savaşı bitirme gibi büyük bir projesi olacaksa, demokratik seyirler izlemesi gerekir. Taraf olarak durduğu sürece, bu savaş daha çok canımızı yakacaktır. Yolların kıyısı, elini kolunu sallayarak gelen gidenlerin bombalarıyla dolacaktır. Durmadan canımız yanacaktır.

Miting yasak. Çelenk koymak yasak. Yürüyüş yasak. Protesto yasak. Yasak! Yasak! Yasak! Yasakçı bir zihniyetin çalışma döneminde toplumsal ve kişisel muhalefet yasak.

Ceza evleri dolup taştı.

Gammazlama arttı.

Çocuk istismarı, tecavüzleri alıp başını gitti.

Zam üstüne zamlar.

Cinnet geçiren babalar-aile efratları

Bunların hiçbirini görmeyip, buna rağmen iktidarın "mutluluk" fotoğraflarını çizdiğini görmek acıdır.

Şark zihniyle kurnazlık yapıp insanların beyinlerini sakatlamaktan vaz geçilmelidir.

Daha Şemdinli davası olarak bilinen, “ucu nereye dayanırsa dayansın” denilen vaka bu ülkede sonuçlanmamıştır.

Çok yakın bir zaman önce Roboski’de, gerçekleştirilen katliam sonuçlanmadı.

Ondan birkaç zaman önce, Hakkâri çarşı merkezinde patlatılmış bombanın da kamuyu nezdinde netliği yok.

Ve şimdi Şemdinli şehir merkezinde bir patlama.

Onlarca insan yaralı ve ailelileri travmalar içinde.

Kent, belirsizlik ve öfke içinde, tanımsız bir acı dolaşıyor etrafta. Esnaf kepenk açmıyor.

Dokunulsa patlayacak bir atmosfer…

Yazık ki; bir katliam…

Söze sığmayacak kadar büyük bu patlamanın, parça parça olmuş şehrini belirsizlik içinde bırakmak daha da kötü olacak. Aydınlatılması ve kamuoyunun bilgisine sunulması gerekiyor. Hem de çok ivedi bir şekilde. 

Kimse 11 yaşındaki Farıs,ın hayatını geri veremez, hiçbir güç bunu başaramaz.

Orada yara almış ve belki hayatını sakat geçirecek onca insanın sağlıklı hallerini de şüphesiz kimse bağışlayamaz.

Rüyaları bile acı izi taşıyacak aileler… Bu tarif yapılamaz. Artık bitsin bu savaş…

Çünkü: "Hiçbir şey, hiçbir devlet, hiçbir bayrak, hiçbir düşünce, hiçbir lider, hiçbir örgüt, hiçbir toprak parçası, hiçbir inanç, hiçbir yazılı kural, hiçbir şey ama hiç bir şey insandan daha değerli olamaz"