Torunum diye söylemiyorum. Çok ama çok akıllı, zeki, tatlı bir torunum var. Daha İlkokul 1. Sınıfta; ama bazen öyle laflar ediyor ki “büyüyüp te küçülmüştür” demekten çok bir aydının, okumuşun, yılların tecrübesine sahip yaşını başını almışların etmeyeceği laflar ediyor. Öyle ki dinleyeni şaşırmaktan çok derin düşünceye sevk eden bir torunum var.

Müziğe aşırı, resme karşı az yeteneği var. Öğretmenine piyano çaldığını söylemiş. Öğretmeni de yılsonu mezuniyet gününde piyano çalma görevi de senin olsun demiş.

Yılsonuna daha iyi hazırlanması için torunumla Kızılay’da piyano dersi aldığı müzik hocasından çıkmış metroya doğru yürüyorduk. Karanfil sokaktan geçerken birden “anneanne bak HDP’nin bayrağında ağaç var” dedi. Biraz yürüdükten sonra HDP’li gençlerin standı ile karşılaştık. Ağaç amblemli bayrak ve “Biz’ler HDP, Biz’ler Meclise” ; “Oyumuz HDP’ye” yazıları ile karşılaşınca “ben de oyumu ağaca vereceğim” dedi.

Tabii ben ve anneannesi hayret ve şaşkınlıkla kendisine baktık. Refleks olarak “aferin oğluma” dedimse de neden aferin dediğimi anlamadı. Zira benden ve anneannesinden “Neden HDP’ye” dememizi bekliyordu. Biz sormayınca torunum sorduğu soruya kendisi cevap verme gereğini dudu ve anneannesine dönüp.

“Niçin biliyor muşun anneanne bayrağında ağaca olduğu için oyumu vereceğim. Ağaç yeşilliktir, ağaç temiz havadır, ağaç serinliktir. Çevreci olduğu için oyumu ona vereceğim” deyince şaşkınlığımız bir kat daha artarak övünçle ikimizde onu sevdik ve öptük. Standaki gençler ile tanışmadan, büyük adamlar gibi tokalaşmadan da ağaçlı partiyi geçmedi.

Evde çocuklar olduğunda siyaset konuşmayız. Özellikle torunun anne ve babası ders ve çocuk programları dışında TV izlemesine izin vermezler. Siyasi haber ve yorumları da dinlememesi için oldukça titiz davranıyorlar. Bende kaldığı günlerde bazen istem dışı da olsa haberleri dinlediğimde kulak misafiri oluyor. Bir de son günlerdeki parti araçlarının çocuk ve yaşlıları rahatsız edecek kadar yüksek sesli propagandaları sonucu okulda öğrendiği “seçim” ve “oyun” ne anlama geldiğini bildiğinden “oyumu ağaca vereceğim” dediğini düşündük. 

Akşam eve gelince torunumun “çevreci” düşünceden kaynaklanan pratik yaklaşımını çözdüm. Çünkü torunuma 2 ay önce kentsel dönüşüm, TOKİ, özel şirketlerin gazete, TV ekranlarında fışkıran bina ve gökdelenlerin etkisi ile sınıfta “çevre” sunumu yapmıştı.

Resmi ve müziği sevdiğini yukarıda söylemiştim. O sunumda kendi buluşu olan basit bir yöntem seçerek vermişti. 100x50 santimlik mukavvanın bir yüzüne binalar, gökdelenler, trafik, kalabalık yollar. Diğer yüzüne ağaç, bahçe, çiçek, yeşillik, akan sular ve gölet yapmıştı. Sınıf arkadaşlarına da “çevre” bilincini bu resimler üzerinden anlatmıştı. Öğretmen de çok beğendiği için videoya çekip annesiyle paylaşmıştı. O zaman anladım ki, bilinçaltına yerleşen çevrecilik arzusu siyasi bir amaç ya da hedef gütmeden “oyumu ağaca” dediğini çözdüm.

Gerçekten HDP’nin mevcut siyasi partiler içinde tek çevreci parti olduğu sadece ambleminde değil söyleminde de yer alıyordu. Ama HDP bu çok önemli avantajını yeterince miting meydanlarında ve parti çalışmalarında kullanmıyor. Oysa “Hawar” kitabının yazarı olarak ekoloji, çevrecilik, doğa, HES karşıtlığı gibi HDP’nin projeleri olduğunu biliyorum.

HDP’ye sadece Kürd sorununun çözümü ve dolayısıyla demokrasi için değil “çevre” için oy verecek milyonlar vardır. Çevre olgusu için meclise girmesini isteyenlerin desteği var arkasında. Başta Selahattin Demirtaş ve diğer HDP’liler demokrasiyi kucaklayan söylemleri kadar “çevre”, “yeşil”, “HES” ve “ekolojik dengeyi” de seslendirmeleri gerekmektedir.

Torunumun bu hatırlatmasını HDP’ye duyurmayı görev bildim. Her halde torunuma da Allah söyletti. Seçim kampanyasının kalan günlerinde diğer konular kadar “çevre”, “doğa” için verecekleri mesajlarla Türkiye’nin 81 ilinden beklemedikleri kadar oldukça yüksek oy alacaklarından hiç kuşkum yok hatırlatmak isterim.

Bunu yaparlarsa torunumun olmayan gönülden oyu; benim var olan oyum da HDP’nin olacak. Çevreci kitle önemli bir potansiyele sahip olduğunu HDP’ye duyururum.