topraktan derin derin göğeren çiçek

yeryüzüne hoş geldin

burası Kürdistan

gözlerin mevsim süsü bahar

üzülme

kurşunları kovalayan çocuklarımız var

barutu ıslatan

kalbursa kalbur

mangalsa mangal

yürekleri

mavi yağmurlarımız

gökyüzü

kalbimizin çatısında

aşk davası

biz sevdayı hafızasının hazinesinde

ders etmişiz

kıdemli düşmanları

ve ağır ateşlerde yananları

ve sesiyle işkenceyi korkutanları

tanımış

büyümüş

ülke çocukları var

biz insanlık duruşmasına kalmamışız

özümüzdedir ne varsa

keşkesizdir

dünya daha bu sabah açmış gözlerini

kaybedersek

hep birlikte kaybederiz

peşine düşüp

düş ekeceğiz

oysa tertemiz acı çekmek için yaratılmışız

tertemiz

ensemizde gecenin dibi

kahır gibi

yalnızlık

ters bakılacak kadar

terstir ölüm

aşk için

insan kurnasından daha serin akarsu yoktur

güneş doğarken de

biz serin türküler söyledik yüreğimize

ezberlettik dengbej makamıyla

kavgayıda tuğla ocağına benzer ciğerimizde yaktık

ciğerimizde

kimse bilmez

biz ırmak boylarında kurşun yarasıyla öldük

kan kaybından

yalnız

kimsesiz

of demeden

çok masraflıdır bizde sevmek

gözlerimiz

ellerimiz

yüreğimizledir

paha biçilmez ederi var

kuvvetlice sarılıp nefesimiz tükeninceye kadar

hoş geldin çiçek

burası yeryüzü üstünde Kürdistan

ne yana bakarsan aşk

bir bakışa

bir ömür