Karbeyaz
Dün gece usulca yağmışsın bir kentin en varoş tenhalarına Toprak kar altında kalmış. Su yeşili şarkılar mırıldarken gözlerin, sen kara meleğim oluvermişsin uykularımda
Şehir bir başka heyecan içinde, elleri üşümüş çocuklar gibi bakıyormuş yüzüne. Ben uykularımda seni görmelerdeydim daha
Kar yağmıştı şehre kara meleğim
Öyle elif elif öyle nisan yağmuru hesabı Boşalırcasına ruhumun yataklarına Tanrının tarlasına savurduğu tohumlar gibi.
Gökyüzü beyaz akıyormuş dün gece, sen uykularımın en narin kulvarlarında aşk hasadındaydın.
Dehşet serpilmişsin şehrin panjurlarına, yollarına Çocukların damarlarına Çocuk yanlarına erginlerin
Uykularımda faraza seni görmüşüm Ölmüşüm Sevmişim
Saatle ve geceyle uykuma ter olmuşsun ve bölmüşsün uykumu, bölmüşsün ki bedenimin kapılarına dayanmak için. Diri velâkin dipdiri
Uslanmaz ve ölmüşüm seni görmek için bir kez daha. Bir kez daha sevmişim. Sen yağmışken çocuk parklarının üzerine pamuk pamuk Bir sukut ile evlerin balkonlarına düşmüşsün, eşiklerine kapıların. Gelinler seni bezemişler hülyalarına âşıklar seni şarkılarına. Kar yağar kar üstüne
Yar severim düşüm üstüne!
Beni bir asır uyutma karbeyaz, bir asır uykularıma yağ. Eşkini hovarda, kıvrak, doru, seglavi kısrağı gibi. Bu havalar, mevsim süsüdür.
Gördüm başım dağlara yastık, bir başına bir kanat rüzgâr, bir başına sıra dağlar. Vatanım tepeden tırnağa uzamış yar. Gecedir ateşin kudurduğu vakit. Kibrit çöpünden kök oduna barut kokusu sıçramış. Tavşanlar kar üstünde boncuk boncuk pençe izi bırakır. Uykuların nazlı rüyaların kollarında bebe gibi sallanır
Kar dedim, karbeyaz!
Asırlar boyu sürecek bir yalın öyküye de beni yaz. Sonra bu geceler böyle ayaz, tel tel saçlarınla ısıt biraz.
Issız, ellerinle koyar gibi taneleri.
Sende kalmak için cemreleri hiç konuşmadım bak. Bu yalnızlık bir adamın tek başına kaldıracağı kadar hafif değil. Ki yalnızlık orduların bile bozguna uğratacağı kadar da kolay değil. Karun olsa bile kişi yalnızlığı çoğaltamaz
Karbeyaz,
Kavgama kilitlediğim güzelliğin adı. Bu uzun gecelerin tabanına yağmışsın dün gece söylememe gerek var mı acep. Kim senin kadar beyaz eder karanlıkları. Ve kim senin kadar unutturur yalnızlığı.
Uyurken ben yağmışsın kimsesiz. Bin asırda yağsan öyle.
Benim vatanım sen olacaksın karbeyaz
