Doğu bölgesinin eğitim durumunun genel yapısı ile ilgili herkesin bir takım bilgisi mutlaka vardır. Hele bu bölgede yaşayanların özelikle bilgilerinin olması doğaldır. Çünkü bölgenin imkansızlıklarını, eğitim açısından yaşamış olan ve bu durumdan en fazla etkilenen şüphesiz bölge insanıdır. Burada bölgenin eğitim şartlarını tekrar irdelemektense, neler yapılabilir, onun tespitini yapmak gerekir. Kırsal bölgelerin eğitim açısından en büyük problemi, bireyin eğitime olan ilgisizliğidir. Bunun mutlaka aşılması gerekir. Eğitimin hızla değer kazandığı bir sürece girmekteyiz. Böyle bir ortamda, birey, eğitim aktivitesinin tam merkezinde yer almaktadır. Bundan başka da alternatif söz konusu değildir. Bilim çağının yaşandığı günümüzde, birey kendini çağa uydurmaktadır. Her kesimin eğitime katkısı mutlaka olabilir. Yeter ki bu istensin. Bilgimizde binlerce öğrenci eğitimin her aşamasında yer almaktadır. Bu eğitim sürecini bir çok zorlukla sürdürmeye çalışmaktadır. Bu çocukların büyük bir çoğunluğu, kapasitesi olduğu halde eğitimini sürdürememektedir. Oysa bu yetenekteki çocuklarımız bölgemiz için bir değer olup, kaybedilmemesi gerekir. Bölgemiz ekonomik şartlar bakımından iyi bir durumda olmadığı bilinmktedir. Ancak ekonomik durumu iyi olan belli bir kesimin neler yptığıda ortadadır. Okulların bünyelerinde yer alan koruma dernekleri ve okul-aile birliklerine karşı gösterilen ilgisizlik, bu konuda ki düşüncelerimizin doğruluğunu göstermektedir. Gerek sivil örgütler olarak, gerekse bir vatandaş olarak eğitime duyarlı olmalıyız. PEKİ NELER YAPILABİLİR? Öncelikle ilimizin hayırsever vatandaşları bir vakıf kurabilirler. Bu vakıf çeşitli faaliyetler düzenleyerek bir takım parasal kaynaklar elde edebilirler. Elde edilen bu kaynaklar, eğitim açısından umut vadeden çıcuklarımızın eğitim harcamalarında kullanılabilir. Üniversiteyi kazanıpta imkansızlıktan dolayı kara kara düşünen gençlerimiz mevcuttur. Elde edilen bu kaynaklar, onların eğitim hayatını verimli bir şekilde sürdürmelerini sağlayacaktır. İlimizde ki kamu kuruluşları, kendi bünyelerinde toplayacakları paralarla, çevrelerinde ki okulların çocuklarına yardım elini uzatarak, yaralarını sarabilirler. Bu çalışmayı yapmış kurumlarımız vardır. Ve onlara minnetarız. Ancak bu yaygın hale getirilmelidir. Her kurum kendi bünyesinde ki imkanlarıyla on öğrencimize burs verse bu hem vatandaş olarak bizi, hemde öğrencimizi mutlu eder. Başlamak bitirmenin yarısıdır. Bu konu, dikkatle düşünülmesi gereken bir konudur.her ay vereceğimiz bir-iki sigara parasıyla bir çok gencimizin geleceğini değiştirebiliriz. Üniversite hayatını yaşayanlar bilirler. Bir çok öğrenci ismini dahi bilmedikleri insanlardan burs almaktaydılar. Bir teşekkür etme şansları bile olmadı bu öğrencilerin. Böyle bir uygulama neden bizde de olmasın? Neden bizim çocuklarımız, ekonomik kaygılara kapılmadan eğitimlerini sürdürmesinler? Unutulmamalıdır ki, en büyük yatırım eğitime yapılan yatırımdır. Kendi bütçemiz orznında herkes bu çağrımıza destek versin. Yarından itibaren kendi aramızda konuşarak bu yapılacak faaliyete nasıl katılabiliriz, bunu düşünsün. Çünkü bunu düşünmekte geç bile kaldık. Çocuklarımızın, yarın, geleceğini yönlendiren sizlerin karşısına bir üniversiteli olarak çıkması kanımızca en büyük mutluluk olsa gerek. Biz böyle bir çalışma başlatıyoruz. Yarın, vicdan azabı duymamak için ve söyleyeceklerimizin olması için biz bu işin üstesinden gelmeliyiz. Sizce çocuklarımız bunu hak ediyor mu? Ayrıca bu sayımız 12 sayfa ve artan maliyet 250.000tl olmuştur. Gazetenize sahip çıkacağınızı umar. Saygılar sunarız.