Ceylan Önkol küçücük bir kız çocuğuydu, kara üzüm gözleri ile minnacık bir Kürt kızı. Annesi onun parçalarını eteğine toplamıştı. Barbarın biri, ruhsuzun biri onu paramparça etmişti.

Suçu Kürt olmaktı Ceylan'ın.
 
Eğer Kürt’sen çocuk olman potansiyel suçlu olmanı engellemez.
 
Başbakan minareyi süngü kubbeyi miğfer eder ve seni kafir diye yorar.
 
Un ufak olsan dahi fark etmez onun için.
 
Müslümanlıktan atar seni.
 
Çocuk-mocuk dinlemez.
 
Kürdün çocuğu sünnetsizdir, teröristtir. Dağ başlarında gezer durur.
 
Ona nefes aldırmak haramdır.
 
Onun için gördük ki tıpkı Ceylanın annesi gibi diğer Kürt çocuklarının anneleri de dağları taşları aşıp çocuklarının cenazelerini topladılar.
 
Dağlardan özbeöz çocuklarının cenazelerini toplayan başka bir halk var mıdır bilmem ama bildiğim bir şey var o da Kürt çocuklarına karşı ölüm makineleri yeniden ve gene iş başında.
 
Evet, işbaşındaki ölüm makineleri, barışı tozlu raflarda bırakmak istiyor.
 
Kürt anneleri ve babaları eteklerine çocuklarının parçalanmış bedenlerinden koyarken yüreği sızılamıyor sanmasın kimse. Çocuklarının parçalanmış bedenleri gibi kendi bedenlerinde de paramparça bir acı var.
 
Çünkü onlar da 9 ay 15 gün ana rahminde büyüdüler. İnsandır her şeyden önce.
 
Ama içerlenmemek de gerek devlet adına yöneticiler Kürtlere borçlarını ödüyor, İstiklal harbinden, Çanakkale’den kalan borcunu ödüyor.
 
Bir ülkenin paramparça halinden sonra; kıl çarığı, azığında şeker ve yüreğinde korkusuz insan abideleriyle parçalanmışlığı bütünleştiren halka karşı borcunu ödüyor devlet.
 
İşte o halk şimdi çocuklarının parçalanmış bedenlerini topluyor dağlardan.
 
Sınır uçlarında ve dağınık hallerde kendi evlatlarının cenazelerini topluyor o halk.
 
Minareler süngünüz, kubbeler miğferiniz nasıl olsa.
 
Cihat açtınız o halka ve çocuklarına.
 
Binlercesi cezaevlerinde ve diğerlerinin de kişi başına bir asker ya da polis düşmekte.
 
Korkutarak, sindirerek, öldürerek köleleştirmek devri çoktan kapandı.
 
Kürtler korkuyu yeneli çok zaman oldu.
 
Sokaklar göz yaşartıcı bombaların bıraktığı gazlarla da dolsa, her gece her eve baskın edip çoluk çocuk ne varsa gözaltına alsanız da, vursanız da Kürtler korku duvarını çoktan yıktı, o perdeyi çoktan yırttı attı.
 
Çözümü derinleştirip-uçurumlaştırmanın bir faydası olmayacaktır.
 
Bu gün hala demokratik çözüm diyen bir jenerasyon bulabilirsiniz Kürtlerin içinde, bu eylemi içtenlikle hayata geçirmek isteyen bir kesim bulabiliyorsanız madem elinizi çekmemelisiniz yoksa bu eli çok arama noktasına gelmek işten bile değil.
 
Kürtler kader deyip geçmiyor, gördüğünüz gibi10 binlerle sahipleniyor evlatlarını.
 
Bunu görmek bu kadar zor mu?